Το κείμενο αυτό αποτελεί εισαγωγή στην ελληνική μετάφραση του εξαιρετικά σημαντικού έργου του RIchard J. Evans In Defence of History, την οποία ο ίδιος ο συγγραφέας μου ζήτησε να κάνω κατά το διάστημα της παραμονής μου –με εκπαιδευτική άδεια- στο Πανεπιστήμιο του Cambridge, το ακαδημαϊκό έτος 2007-08. Εκτός από κατάθεση βασικών στοιχείων για το βιβλίο, περιλαμβάνει και στοιχεία του δικού προβληματισμού περί ιστοριογραφίας τα οποία στη συνέχεια μετεξέλιξα στη μονογραφία Στις διαδρομές της  ιστοριογραφίας: κριτική επισκόπηση από το πρίσμα της κοινωνικής επιστήμης (Αθήνα: Θεμέλιο-Ιστορική Βιβλιοθήκη, 2014). Προσπαθώντας «να ακολουθήσει μια μέση οδό ανάμεσα στα άκρα του μεταμοντέρνου υπερσχετικισμού από τη μια πλευρά και του παραδοσιακού ιστορικιστικού εμπειρισμού από την άλλη», δεν είναι υπερβολή να υποστηριχθεί ότι το In Defence of αποτελεί τον πιο νηφάλιο πλοηγό στις πολυπλοκότητες του ιστοριογραφικού προβλήματος μετά το μνημειώδες What is History? του Carr. Αντιδρώντας στον επιθετικό σκεπτικισμό που ενέσκηψε στην ιστορική πειθαρχία μετά την έλευση της γλωσσολογικής στροφής –με ισχυρισμούς περί του ανέφικτου της δυνατότητας να γνωρίζουμε οτιδήποτε γύρω από το παρελθόν, ο Evans υποστηρίζει πως η ιστορία εξακολουθεί να διαδραματίζει το ρόλο της αποκάλυψης του ψεύδους που, συχνά, παίρνει τη μορφή των επιλεκτικών αφηγήσεων. Πρέπει όμως να τονιστεί ότι ο Evans δεν κινδυνολογεί: αντιθέτως, αναδεικνύει με οξυδέρκεια και παιδευτική μετριοπάθεια τους τρόπους με τους οποίους ο μεταμοντερνισμός ανανέωσε τις ιστορικές σπουδές φέρνοντας στο προσκήνιο τομείς παραμελημένους, παρότι κρίσιμους. Το ατυχές είναι ότι, στις μέρες μας, οι πραγματικές αυτές συνεισφορές απειλούνται από τις αμετροέπειες του ίδιου του μεταμοντερνισμού.